-
1 otchłań
сущ.• бездна• водоворот• глубина• глубь• омут• пропасть• пучина* * *♀ пучина, бездна; пропасть;\otchłań wód пучина вод; \otchłań nieszczęścia бездна страданий
+ bezdeń* * *жпучи́на, бе́здна; про́пастьotchłań wód — пучи́на вод
otchłań nieszczęścia — бе́здна страда́ний
Syn:
См. также в других словарях:
otchłań — ż V, DCMs. otchłańani; lm M. otchłańanie, D. otchłańani «przepaść; bezdenna głębia» Otchłań morska. Bezdenna, niezgłębiona, przepastna otchłań. Otchłań wód. Pogrążyć się w otchłani. Otchłań pochłania kogoś, otwiera się przed kimś. przen. Otchłań… … Słownik języka polskiego
morze — n I; lm D. mórz «część oceanu oddzielona łańcuchem wysp, progiem podmorskim lub rozczłonkowanym lądem; także wielki zamknięty obszar wodny (np. Morze Kaspijskie); potocznie: przeciwieństwo lądów lub całość wód oceanicznych» Błękitne, granatowe,… … Słownik języka polskiego
woda — ż IV, CMs. wodzie; lm D. wód 1. «tlenek wodoru, ciecz bezbarwna, bez zapachu i smaku, rozpowszechniona w przyrodzie; niezbędny składnik organizmów żywych» Brudna, czysta, mętna, przezroczysta woda. Ciepła, gorąca, zimna woda. Woda pitna,… … Słownik języka polskiego
